Droga korowo-siatkowo-rdzeniowa składa się z dwóch komponentów: drogi korowo-siatkowej oraz siatkowo-rdzeniowej. W tym artykule skupiono się na opisaniu przebiegu każdej z dróg. Funkcje zostaną opisane w kolejnych.
Droga korowo-siatkowa.
Droga korowo-siatkowa ma swój początek w strukturach korowych, głównie obszarach kory przedruchowej. W tym miejscu warto przypomnieć, że obszar ten jest ściśle związany m.in. z przygotowaniem motorycznym do zadania, które ma być za chwilę wykonane. Jest on aktywny tuż przed wykonaniem danego ruchu.
Niektóre źródła podają również korę przedczołową, pierwotną korę ruchową oraz somatosensoryczną jako początek drogi korowo-siatkowej. Stąd włókna podążają dalej do tworu siatkowatego aby dać początek drodze siatkowo-rdzeniowej.
W tym miejscu wiadomo już, że struktury tworu siatkowatego otrzymują pewien plan ruchowy ze struktur korowych. Jest to bardzo ważna informacja z punktu widzenia dyskusji na temat funkcji tej drogi oraz problemów wynikających z jej uszkodzenia.
Droga siatkowo-rdzeniowa.
Wyróżnia się drogę przyśrodkową, która ma swój początek w strukturach mostu oraz drogę boczną rozpoczynającą się w strukturach rdzenia przedłużonego.
W tym miejscu chciałbym zaznaczyć, że w literaturze będzie można spotkać się z różnymi nazwami. W takiej sytuacji zawsze warto dotrzeć po nitce do kłębka, czyli dojść do tego w którym miejscu dana droga ma swój początek i jak przebiega.
- Droga przyśrodkowa (most) biegnie głównie po tej samej stronie w sznurze przednim (brzusznym) rdzenia kręgowego. Kończy się bezpośrednio lub pośrednio na alfa i gamma neuronach na wszystkich poziomach rdzenia kręgowego. Bodźce czuciowe mają duży wpływ na jej aktywność.Wzmacnia czynność drogi przedsionkowo-rdzeniowej.
- Droga boczna (rdzeń przedłużony) częściowo krzyżuje się i przebiega w sznurach bocznych. Kończy się bezpośrednio i pośrednio na alfa i gamma neuronach na wszystkich poziomach rdzenia kręgowego. Jest bardzo podatna na bodźce napływające z kory ruchowej mózgu.Wzmacnia aktywność drogi korowo-rdzeniowej oraz czerwienno-rdzeniowej.
*Na potrzeby tego artykułu warto skupić się tylko na zaznaczonych drogach. Resztę opiszę w kolejnych artykułach.
Zielony:
– Pontine reticular formation – twór siatkowaty część mostowa.
– Medial reticulospinal tract (RST) – droga siatkowo-rdzeniowa przyśrodkowa.
Żółty:
– Corticoreticular tract – droga korowo-siatkowa.
– Medullar reticular formation – twór siatkowaty część rdzenia przedłużonego.
– Dorsal reticulospinal tract (RST) – droga siatkowo-rdzeniowa grzbietowa (grzbietowa=boczna – tu jest ta rozbieżność w nazewnictwie o której wspominałem).
Bibliografia:
- Brodal Per. The Central Nervous System. Structure and Function. Fourth Edition. Oxford University Press. 2010.
- Felten DL, O’Banion MK, Maida MS, Netter FH. Atlas Neuroanatomii I Neurofizjologii Nettera. Wydanie 3. Edra Urban & Partner. 2016.
- Jang S, Lee SJ. Corticoreticular tract in the human brain: a mini review. Frontiers in Neurology. 2019;10:1188.
- Li S, Francisco GE, Zev Rymer W. A New Definition of Poststroke Spasticity and the Interference of Spasticity With Motor Recovery From Acute to Chronic Stages. Neuroreabilitation and Neural Repair. 2021;35(7):601-610.
- Purves D, Augustine GJ, Fitzpatrick D, Hall WC, Lamantia A-S, Mooney RD, Platt ML, White LE. Neuroscience. International Sixth Edition. Oxford University Press. 2018.