Post, który czytacie jest tłumaczeniem artykułu napisanego przez Clare Fraser i Debbie Strang, które reprezentują BBTA. Instruktorki napisały cykl krótkich, ale ciekawych artykułów. Uznałem, że warto je przetłumaczyć i przedstawić w naszym gronie.
Tłumaczeniem starałem się trzymać jak najbliżej oryginału. Przy pojęciach, które nie mają jednoznacznego tłumaczenia, w nawiasach zostawiłem nazwę anglojęzyczną – do własnej interpretacji. Na dole zamieściłem link do oryginału. Przyjemnego czytania!
Odcinek 2: Rozwikłanie potrzeby stabilności dla efektywnego sięgania.
Rozwikłanie systemów neurofizjologicznych odpowiadających za skuteczne sięganie, chwytanie, uwalnianie i manipulowanie – Od czego zaczynamy i jak działa cały system?
Nauczyciele BBTA: Clare Fraser i Debbie Strang.
Model systemów neurofizjologicznych ruchu i postawy, oparty na pracy badaczy takich jak Kaoru Takakusaki, zapewnia cenny wgląd w zrozumienie kontroli nerwowej wzorców sięgania. Nasz ostatni kurs zaawansowany w Walkergate Park w Newcastle pogłębiał neurofizjologię leżącą u podstaw kontroli ruchu człowieka i przedstawiał jej możliwe zastosowanie w rehabilitacji i powrocie do zdrowia naszych pacjentów.
Model Takakusakiego wyjaśnia skomplikowane obwody nerwowe i systemy zaangażowane w generowanie i wykonywanie ruchów sięgania.
Korowe i podkorowe obszary mózgu, takie jak pierwszorzędowa kora ruchowa, kora przedruchowa i zwoje podstawy, odgrywają kluczową rolę w inicjowaniu i wykonywaniu wzorców sięgania. Regiony te tworzą złożoną sieć, która integruje informacje sensoryczne, planuje trajektorię ruchu i koordynuje aktywację odpowiednich mięśni.
Model ten podkreśla zaangażowanie różnych ścieżek nerwowych w kontrolowanie ruchów sięgania. Na przykład droga korowo-rdzeniowa przenosi sygnały z pierwotnej kory ruchowej do rdzenia kręgowego, umożliwiając precyzyjne wykonywanie czynności sięgania. Inne szlaki, takie jak drogi czerwienno-rdzeniowa i siatkowo-rdzeniowa, przyczyniają się do koordynacji i modulacji aktywności mięśni podczas wzorców sięgania.
Oprócz regionów korowych i podkorowych, model ten podkreśla rolę móżdżku w kontroli sięgania. Móżdżek otrzymuje dane wejściowe z wielu systemów sensorycznych i odgrywa kluczową rolę w udoskonalaniu poleceń motorycznych, korekcji błędów i koordynacji sekwencji ruchowych. Dysfunkcja móżdżku może zaburzać dokładność i koordynację sięgania.
Sensoryczne sprzężenie zwrotne jest kolejnym krytycznym aspektem kontroli sięgania uwzględnionym w modelu systemowym. Informacje sensoryczne ze skóry, mięśni i stawów zapewniają ciągłe sprzężenie zwrotne do centralnego układu nerwowego, umożliwiając dostosowanie i korekty podczas ruchów sięgania. To sensoryczne sprzężenie zwrotne jest zintegrowane z poleceniami motorycznymi, aby zapewnić dokładne i skuteczne sięganie.
Ponadto, model ten uznaje znaczenie kontroli postawy podczas sięgania. Utrzymanie stabilnej postawy jest kluczowe dla skutecznego sięgania. Model podkreśla zaangażowanie ośrodków kontroli postawy, takich jak układ przedsionkowy i jądra pnia mózgu, w koordynację korekty postawy i zapewnienie stabilności podczas ruchu sięgania.
Ogólnie rzecz biorąc, model systemów neurofizjologicznych ruchu i postawy zapewnia kompleksowe zrozumienie kontroli nerwowej wzorców sięgania. Podkreśla integrację obszarów korowych i podkorowych, rolę różnych ścieżek nerwowych, zaangażowanie móżdżku, znaczenie sensorycznego sprzężenia zwrotnego oraz koordynację kontroli postawy.
Rozważając te mechanizmy neurofizjologiczne podczas naszego kursu zaawansowanego w Newcastle, jego uczestnicy opracowali interwencje ukierunkowane na cel optymalizacji ruchów sięgania, poprawy funkcji motorycznych i zwiększenia ogólnej sprawności ruchowej pacjentów, których leczyli podczas kursu. Zabrali oni ze sobą ekscytujące pomysły na radzenie sobie z zaburzeniami ruchu i problemami funkcjonalnymi swoich pacjentów neurologicznych w ich miejscach pracy.
Jeśli chcesz pogłębić swoją wiedzę na temat tego, jak neurofizjologia wpływa na interwencje w leczeniu pacjentów, zajrzyj na stronę BBTA, aby znaleźć kursy aktualizujące Twoją wiedzę i umiejętności. www.bbta.org.uk.
Bibliografia:
- Kaoru Takakusaki 2017, Functional Neuroanatomy for Posture and Gait Control, J Mov Disord. 10(1): 1–17. Published online 2017 Jan 18. doi: 10.14802/jmd.16062
- https://www.bbta.org.uk/post/unravelling-the-need-for-stability-for-effective-reaching